Спонтанно скочих от мястото си и изтичах до прозореца, без изобщо да знам защо. Спонтанно реших, че трябва да се махна от там. Спонтанно грабнах чантата си, отворих вратата и изтичах надолу по стълбите, без да знам къде отивам. Спонтанно свих по пресечката вляво и забързах с всички сили към мястото, на което не знаех, че искам да бъда. Спонтанно не вдигнах подареното ми от друг цвете, когато то падна от ръката ми на мокрия асфалт. Не забелязах дъжда, който спонтанно се сипеше над прашните улици и не успяваше да ме накара да треперя.
Спонтанно погледнах часовника си и открих, че цифрите днес нищо не значат.
Спонтанно в сърцето ми зазвучаха хилядите песни, които пазех за момента, в който светът отново щеше да бъде цял.
Спонтанно вдигнах поглед
...и ти беше там.
Спонтанно.
вторник, 27 април 2010 г.
Абонамент за:
Коментари за публикацията (Atom)
0 коментара:
Публикуване на коментар